Ο σεβαστός από πολλούς hard rockers, Tom Keifer, είναι ίσως ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα του “αν έχεις τύχη διάβαινε”. Από τα μικρής χωρητικότητας βρώμικα clubs στο έμπα των 80’s, στην παγκόσμια αναγνώριση λίγα χρόνια μετά, έπειτα από παρέμβαση “μεγάλων κεφαλών” της σκηνής. Μαζί με τους Cinderella κυκλοφόρησε 4 albums, δύο εκ των οποίων ακόμα θεωρούνται all-time classics. Φέτος είπε να ανοίξει τα φτερά του και προς άλλες, πιο μοναχικές κατευθύνσεις μέσω του προσωπικού του ντεμπούτου “The Way Life Goes”, αρνούμενος να αφήσει έστω και ένα μουσικό μονοπάτι ανεξερεύνητο. Έχοντας ξεπεράσει και τα τελευταία προβλήματα υγείας που αφορούσαν τη φωνή του, δέχτηκε να μας μιλήσει για το ένδοξο παρελθόν, το υγιές παρόν και το αισιόδοξο μέλλον. Ο λόγος στον Tommy.
Γεια σου, Tom! Είμαι ο Χάρης. Πώς είσαι;
Είμαι μια χαρά. Σ’ ευχαριστώ.
Πριν ξεκινήσουμε, θα ήθελα να σε συγχαρώ για το album σου, “The Way Life Goes”.
Ευχαριστώ πολύ.
Λοιπόν, ποια είναι η ιστορία πίσω από αυτό το solo project; Πόσο καιρό το σχεδίαζες;
Είχα την ιδέα να κάνω ένα solo album στη δεκαετία του ’90. Δεν το είχα αρχικά προγραμματιστεί κατ’ αυτό τον τρόπο. Οι ηχογραφήσεις στο studio όλα αυτά τα χρόνια ήταν ο τρόπος με τον οποίο κρατήθηκα απασχολημένος κατά τη διάρκεια της αποκατάστασης της φωνής μου. Ήταν ένας θεραπευτικός τρόπος να ξεπεράσεις μερικές από τις πιο δύσκολες στιγμές. Πριν από περίπου 10 χρόνια, κατάλαβα ότι είχα μερικά τραγούδια που μου άρεσαν πολύ και ξεκινήσαμε να ηχογραφούμε.
Σε γενικές γραμμές, έχω την εντύπωση ότι ο δίσκος χωρίζεται στη μέση. Υπάρχουν κλασικές hard rock μελωδίες, αλλά από την άλλη πλευρά έχεις κάποια τραγούδια με μια ελαφρά πιο μοντέρνα προσέγγιση. Μήπως προσπαθούσες να συνδυάσεις το χθες με το σήμερα;
Πάντα προσπαθούσα να το προσεγγίζω αυτό στην ηχογράφηση, έτσι ώστε το τελικό προϊόν να έχει μια ποικιλία από τραγούδια και ήχους. Το υλικό των Cinderella είχε πολλά διαφορετικά χρώματα, επίσης. Πραγματικά έκανα αυτό που κάνω πάντα. Φυσικά, προσπαθείς να τοποθετείς τον εαυτό σου σύμφωνα με έναν τρόπο που να ταιριάζει ηχητικά και στο σημερινό κλίμα.
Αυτό είναι το πρώτο studio υλικό ύστερα από το 1994 με το album των Cinderella , “Still Climbing”. Ποια ήταν τα πρώτα σου συναισθήματα όταν άρχισες να ηχογραφείς μετά από σχεδόν 20 χρόνια;
Έχω ηχογραφήσει τραγούδια ανά καιρούς. Η αλήθεια είναι πως δεν ήταν 20 χρόνια. Η αίσθηση του τέλους της ηχογράφησης και της κυκλοφορίας ήταν ένα απίστευτο συναίσθημα. Υπήρχε ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα όπου η φωνή μου δεν συνεργαζόταν και η μάχη ήταν μεγάλη. Το να τα ξεπερνάω όλα αυτά και να βλέπω αυτό το project να έρχεται στη ζωή ήταν απίστευτο.
Πες μου μερικά πράγματα για τα τραγούδια. Είναι όλες νέες ιδέες ή τα είχες στο μυαλό σου όλα αυτά τα χρόνια;
Κανένα από αυτά τα τραγούδια δεν ήταν τραγούδια που δεν κατάφεραν να μπουν σε παλιούς δίσκους των Cinderella. Ήταν όλα νέα. Όταν λέω νέα, μάλλον εννοώ από την τελευταία κυκλοφορία των Cinderella. Μου ήρθαν πολλές ιδέες. Επίσης έκανα πολλές συνεργασίες σε αυτό το δίσκο, τις περισσότερες κυρίως με τη σύζυγό μου Savannah. Θα πρέπει να πω ότι οι ιδέες προήλθαν από παντού. Όπως πάντα, έρχονται από τη ζωή και τις εμπειρίες που βιώνεις.
Θα είμαι ειλικρινής μαζί σου και θα σου πω ότι το “The Way Life Goes” περιέχει πολύ περισσότερα μπαλαντοειδή κομμάτια απ’ ότι περίμενα. Δε νομίζεις ότι μπορεί να υπερέβαλες λίγo;
Η ζωή υπερέβαλε λίγο. Πέρασα πολλά αυτή την περίοδο. Υπήρξε απώλεια, θυμός και πόνος που τα ακολούθησε αγάπη, και ένα είδος αναγέννησης. Αυτό το album είναι μια αντανάκλαση του τι πέρασα στη ζωή μου. Από τον πόνο, τον προβληματισμό και την επούλωση, στην ειρήνη και την ευτυχία. Είμαι πολύ καλά. Θα μπορούσες να βάλεις τα περισσότερα από τα τραγούδια σε χρονολογική σειρά και να πάρεις μια αρκετά ακριβή εικόνα για το πως ήμουν.
Τώρα ας μιλήσουμε για τα 2 singles του album , “The Flower Song” και “Solid Ground”, όπου και τα δύο μου θύμισαν έντονα τα 90’s και τη “Heartbreak Station” εποχή. Γιατί επέλεξες αυτά τα συγκεκριμένα κομμάτια για πρώτη γεύση;
Έχω ακούσει αναφορές στο “Heartbreak Station” και πιο πριν. Αυτό είναι ένα ακόμα παράδειγμα ενός δίσκου που έχει πολλές διαφορετικές ταχύτητες. Όσον αφορά τα singles, υπήρξε γενική συναίνεση όλων των εμπλεκομένων ότι αυτά ήταν ξεχωριστά κομμάτια. Επιπλέον, αντιπροσωπεύουν το φάσμα αυτού του δίσκου. Πηγαίναμε για δύο διαφορετικές μορφές με τα singles και τα συγκεκριμένα νιώθαμε πως είναι τα σωστά
Κυκλοφόρησε ένα promo video για το πρώτο. Δώσε μας μερικές πληροφορίες για τα γυρίσματα. Δείχνει λίγο old-school, αν καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.
Βασικά υπάρχουν videos και για τα δύο κομμάτια. Το video για το “Solid Ground” ήταν γραφτό να γίνει ωμό, live rock ‘n’ roll. Ήταν απλά η μπάντα που περνάει καλά. Το “The Flower Song” έχει περισσότερο μια μορφή ιστορίας. Σε μεταφέρει μέσα από διαφορετικά στάδια της σκέψης πως έχεις βρει την αγάπη, για να διαπιστώσεις μόνο ότι επαναλαμβάνεται και πάλι. Η κατεργασία του video έγινε ώστε να ταιριάζει σε κάθε δεκαετία που εκπροσωπείται στην ιστορία (τα 60’s , 70’s, 80’s και το παρόν). Αυτό έγινε με πολλούς φίλους μας. Ο γιος μου, ο Jaidan, ενσάρκωσε εμένα ως παιδί και φυσικά η γυναίκα μου Savannah είναι το “λουλούδι” μου. Διασκεδάσαμε πολύ κάνοντας και τα δύο video.
Ίσως είναι ιδέα μου, αλλά νομίζω ότι το album συγχέει το συναισθηματικό κομμάτι με το rock ‘n’ roll attitude. Τι από αυτά τα δύο προτιμάς περισσότερο;
Η μουσική μου πάντα αντικατόπτριζε τη ζωή μου. Πάντα προσπαθούσα να είμαι συναισθηματικά ειλικρινής σε ό,τι κάνω. Μου αρέσουν και οι δύο πλευρές του δίσκου. Δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο συναίσθημα στο μυαλό μου, που να είναι παντρεμένο με το rock ‘n’ roll. Όταν ακούς παλιά blues, αντλείς από την πραγματική ζωή. Έμαθα πολλά από εκείνους τους τύπους. Το μόνο συναίσθημα που θα μου προκαλούσε σύγχυση, θα ήταν το αυτό που είναι ψεύτικο .
Για σένα, ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ των Cinderella και των solo ηχογραφήσεων;
Είχα όλο τον χρόνο του κόσμου με αυτό. Δεν υπήρξε καμία δισκογραφική εταιρεία που να μου πει τι έπρεπε να γίνει. Έκανα τη μουσική που ήθελα να κάνω και τελείωσε όταν ήταν να τελειώσει. Την παραγωγή την ανέλαβα εγώ μαζί τη σύζυγό μου, Savannah, και τον καλό μας φίλο Chuck Turner. Γράψαμε πολλά μαζί και με τους φίλους μας. Η ενέργεια που περιέβαλε αυτό project ήταν πραγματικά ξεχωριστή.
Με την ευκαιρία , έχεις κάποιο νέο σχετικά με τους Cinderella; Σχέδια για ένα νέο album ίσως;
Οι Cinderella θα παίξουν στο Monsters of Rock το Μάρτιο. Πέρα από αυτό, δεν υπάρχουν σχέδια. Θα είμαι έξω για την προώθηση του δίσκου μου όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Ο καθένας από τους Cinderella κάνει άλλα πράγματα. Προσπαθώ να ζω στο παρόν και τώρα αυτό είναι το μόνο που σκέφτομαι. Απλά όλοι απολαμβάνουμε τη βόλτα.
Προσωπικά, πιστεύω ότι διαθέτεις μια από τις πιο χαρακτηριστικές φωνές της hard rock ιστορίας. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων τραυμάτισες βαριά τις φωνητικές σου χορδές αρκετές φορές. Δεν νομίζεις ότι μερικές φορές ίσως και να παίρνεις ένα επικίνδυνο ρίσκο;
Παραδόξως, το στυλ του τραγουδιού μου δεν είχε να κάνει σε τίποτα με τα φωνητικά μου προβλήματα. Είχα μια μερική παράλυση στην αριστερή φωνητική χορδή. Έπρεπε να διδάξω σε αυτή τη χορδη να κάνει ό,τι είναι απαραίτητο για μένα ώστε να εκτελέσω. Δεν είναι ακριβώς επιστήμη. Χρειάστηκε μεγάλο χρονικό διάστημα και ήταν κόλαση. Πλέον μπορώ να πω πως η φωνή μου είναι σε μια πολύ σταθερή θέση. Δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος εκτός από το να μην είμαι σε θέση να τραγουδήσω ξανά, αν είχα σοβαρό τραυματισμό. Όλοι οι τραγουδιστές παίρνουν αυτό το ρίσκο κάθε μέρα. Έχω συνεργαστεί με πολλούς προπονητές και έχω αναπτύξει ισχυρή τεχνική για να προστατεύω τη φωνή μου. Θα συνεχίσω να τραγουδάω μέχρι να μη μπορώ. Είναι αυτό που αγαπώ να κάνω.
Τώρα, θέλω να προσπαθήσεις και να θυμηθείς την καλύτερη και τη χειρότερη εμπειρία που έζησες ως μουσικός στη μακρά rock σταδιοδρομία σου.
Έχουν υπάρξει τόσες πολλές μεγάλες στιγμές στην καριέρα μου. Υποθέτω ότι η μεγαλύτερη ήταν να παίξω στο Moscow Music Peace Fest. Φυσικά, το χειρότερο ήταν να ξυπνήσω μια μέρα και να μην είμαι σε θέση να τραγουδήσω.
Το “The Way Life Goes” σε δείχνει σε εξαιρετική κατάσταση. Τόσο συνθετικά, όσο και στο τραγούδι. Σχεδιάζεις να κάνεις και άλλα solo albums;
Κάνω τα πάντα σιγά-σιγά. Αν δεν το κάνεις αυτό, θα χάσεις το δώρο που σου έχει δοθεί. Δε θα το απέκλεια όμως.
Tom, θα κλείσω με μια ερώτηση που πάντα ήθελα να σου κάνω. Είναι ευρέως γνωστό ότι οι Cinderella γνώρισαν την παγκόσμια επιτυχία όταν ο Jon Bon Jovi σας ανακάλυψε όταν παίζατε στο Empire Rock Club το 1985. Ο ίδιος ο Jon είχε πει: “Ο τύπος με χτύπησε σαν αστέρι εκείνη τη στιγμή”. Υπήρξε κάποια συγκεκριμένη στιγμή στην καριέρα σου όπου ένιωσες πως ζούσες στη σκιά του;
Είναι αστείο, γιατί όλοι θέλουν να ρωτάνε για το Jon. Στην πραγματικότητα ήταν ο Gene Simmons που έδειξε αρχικά ενδιαφέρον για την μπάντα. Μου έδωσε πολλές σπουδαίες συμβουλές σε νεαρή ηλικία. Ο λόγος που ο Jon παίρνει τη δόξα, είναι επειδή το ενδιαφέρον του οδήγησε το συγκρότημα στο να υπογράψει στη Mercury. Το demo μας ήταν στο γραφείο του Derek Schulman και καθόταν. Ο Jon του είπε: “Πρέπει να πας να τους δεις live”. Μόλις αυτό συνέβη, οι τροχοί ήταν σε κίνηση. Θα είμαι πάντα ευγνώμων. Ο Jon είναι ένας πολύ ταλαντούχος άνθρωπος. Όσο για το αν ζω στην σκιά του ή στη σκιά κάποιου άλλου, αλήθεια δεν το βλέπω έτσι. Είμαι και πάντα ήμουν δρομέας ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΜΟΥ δρόμου.
Tom, σε ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτή τη συνέντευξη! Ήταν τιμή μου. Σου εύχομαι τα καλύτερα. Τα τελευταία λόγια είναι δικά σου.
Σε ευχαριστώ πολύ! Ήταν ευχαρίστησή μου! Ελπίζω η περιοδεία για το “The Way Life Goes” να μας φέρει και στην Ελλάδα.
Χάρης Μπελαδάκης
www.tomkeifer.com
www.facebook.com/TomKeiferOfficial
Band
Tom Keifer – φωνητικά, κιθάρες, πλήκτρα
Greg Morrow – τύμπανα
Michael Rhodes – μπάσο
Tony Harrell – πιάνο
Discography
(Cinderella)
Night Songs – 1986
Long Cold Winter – 1988
Heartbreak Station – 1990
Still Climbing – 1994
(Solo)
The Way Life Goes – 2013
