Οι Raging Speedhorn συμπληρώνουν 23 χρόνια ύπαρξης και κυκλοφορούν το εξαιρετικό “Hard To Kill”. Ένα πλούσιο άλμπουμ με πολλά διαφορετικά στοιχεία, αλλά και με την προσθήκη ενός νέο μέλους. Μιλήσαμε με τον Daniel Cook για να μάθουμε περισσότερα για την νέα εποχή της μπάντας.
Γεια σου Dan, συγχαρητήρια για την κυκλοφορία του “Hard To Kill”, αυτό το άλμπουμ είναι σαν κομπρεσέρ στο στήθος. Πως ήταν μέχρι τώρα η ανταπόκριση στον νέο δίσκο; Από όσα έχω δει, στοιχηματίζω ότι είστε αρκετά ικανοποιημένοι με αυτό που κυκλοφορείτε.
Ευχαριστούμε Γιάννη. Η ανταπόκριση ήταν τρελή. Θέλω να πω ότι είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με το πώς βγήκε το άλμπουμ και το πως ο τεράστιος Russell Russell, ο παραγωγός μας, το έκανε να ακούγεται. Ελπίζαμε να μπει τουλάχιστον στα κορυφαία 100 charts, αλλά όταν χτυπήσαμε το νούμερο #7 στο Indie Breakers Official Chart και επίσης το νούμερο #11 στο Rock/Μetal Official Chart, όπου βρισκόμαστε πάνω από τη νέα κυκλοφορία του Alice Cooper και των Def Leppard. Είχαμε έναν επιπλέον λόγο να γιορτάσουμε! Δυστυχώς ήμασταν καραντίνα εκείνη την εποχή, οπότε ήταν απλά μπύρες μέσω FaceTime, αλλά σκοπεύουμε να γιορτάσουμε σωστά την επόμενη φορά που όλοι θα συναντηθούμε.
Πως συναντηθήκατε με τα παιδιά από τους Raging Speedhorn;
Γνωρίζουμε ο ένας τον άλλο για πολύ καιρό. Η πρώτη μου μπάντα και οι Speedhorn περιόδευσαν μαζί όταν ξεκίνησαν τα παιδιά το 1999-2000 και παραμείναμε φίλοι από τότε, συχνά συναντιόμασταν μεταξύ μας στο δρόμο. Ο John έκανε μερικά guest φωνητικά στο άλμπουμ των RSJ, του παλιού μου συγκροτήματος, και στη συνέχεια δέχθηκα ένα τηλεφώνημα το 2017 που με ρώτησαν αν θα μπορούσα να τους βοηθήσω να αντικαταστήσουν τον Frank στην περιοδεία με τους Skindred καθώς δεν εκείνος δεν μπορούσε. Είπα ναι χωρίς καν να το σκεφτώ . Έκανα μερικές ακόμη συναυλίες με τα παιδιά στο The Blackheart στο Λονδίνο και το Μπράιτον και στη συνέχεια αντικατέστησα τον John στην περιοδεία με τον Phil Anselmo στο Μπρίστολ, στην περιοδεία “Employed To Serve” στο Μάντσεστερ και στη συνέχεια στο Bloodstock Festival το 2019. Ήμουν απλά ο τύπος σε περίπτωση που χρειάζονταν βοήθεια τα παιδιά, κάπως σαν το έβδομο μέλος και πάντα ήμουν ευχαριστημένος με αυτό. Το τελευταίο πράγμα που περίμενα ήταν να φύγει ο John. Ήμουν αρκετά σοκαρισμένος όταν πήρα το τηλεφώνημα από τον Gordon ρωτώντας με αν ήθελα να συμμετάσχω πλήρως. Το σκέφτηκα για περίπου δυο δευτερόλεπτα (γέλια), σίγουρα δεν θα έλεγα όχι. Πάντα αγαπούσα τα παιδιά και το συγκρότημα και ήταν πραγματικά τιμή να είμαι μόνιμο μέρος αυτού.
Ήταν πρόκληση για σένα να αντικαταστήσεις τον John Loughlin μετά τα 21 χρόνια του με το συγκρότημα;
Ήταν σίγουρα κάτι το τεράστιο για εμένα και δύσκολο το έργο μου. Τόσο ο Frank όσο και ο John ήταν μια τεράστια έμπνευση στα φωνητικά μου, οπότε τώρα που είμαι μέρος της μπάντας είναι υπέροχο. Έχω το δικό μου στυλ που έφερα στο συγκρότημα και είναι επίσης ένα στυλ που προφανώς αρέσει στα παιδιά αλλιώς υποθέτω ότι δεν θα μου ζητούσαν να συμμετάσχω. Ήταν υπέροχο μέχρι στιγμής, τα παιδιά αγαπούν αυτό που κάνω και κατέστησαν σαφές ότι ήθελαν απλώς να κάνω το πράγμα μου και να μην είμαι «αντικαταστάτης» του John. Οι οπαδοί φαίνεται επίσης να τους αρέσει αυτό που κάνω και υπήρξαν πολλά υπέροχα σχόλια.
Αυτό είναι το πρώτο σας άλμπουμ με τους Raging Speedhorn, πες μας λίγο περισσότερα για τη διαδικασία συγγραφής/σύνθεσης του δίσκου.
Για να είμαι ειλικρινής, τα παιδιά είχαν κάνει το μεγαλύτερο μέρος του άλμπουμ πριν εγώ μπω. Θυμάμαι που άκουσα το δίσκο για πρώτη φορά και είχα εντυπωσιαστεί. Ήξερα ότι έπρεπε πραγματικά να κάνω κάτι ιδιαίτερο γιατί αυτό το άλμπουμ των Speedhorn ήταν σίγουρα επόμενο επίπεδο. Μου έδωσαν μόνο δυο εβδομάδες για να γράψω τα φωνητικά πριν μπω στο στούντιο για να γράψω τα κομμάτια. Ήταν έντονες δυο εβδομάδες αλλά το κράτησε φρέσκο. Τελικά, η δουλειά με τον Russ Russell ήταν μια καταπληκτική εμπειρία, είναι μια ιδιοφυΐα! Χαίρομαι που σε όλους άρεσαν αυτά που σκέφτηκα. Θα μπορούσε να ήταν μια καταστροφή.
Τα sludge/stoner metal στοιχεία στα riff με τη στροφή των φωνητικών nu-metal είναι κάτι που προσωπικά δεν έχω ακούσει ποτέ ξανά. Ποιες ήταν οι κύριες επιρροές σας για το “Hard To Kill”;
Έχουμε πολλές διαφορετικές επιρροές από funk, soul, rock, hardcore metal έως pop κομμάτια της δεκαετίας του ‘80, θα χρειαζόταν σελίδες για να τα γράψω όλα και νομίζω ότι αυτό κάνει το συγκρότημα να λειτουργεί και αυτό που κάνει τη μουσική μας λίγο πιο ενδιαφέρουσα και ξεχωριστή. Οι Speedhorn δεν ακολούθησαν ποτέ μια τάση ή σκηνή. Γράφαμε πάντα ότι μας αρέσει. Αν δεν μας αρέσει, δεν το βάζουμε.
Τα τραγούδια του άλμπουμ θα είναι ακόμα καλύτερα live. Ποια από αυτά πιστεύετε ότι θα ξεχωρίσουν;
Προσθέσαμε μερικά κομμάτια στο σετ στις αρχές του 2020 σε μερικές ημερομηνίες που κάναμε για το Independent Venue Week. Προφανώς κανείς δεν τα είχε ακούσει στο παρελθόν, αλλά οι άνθρωποι τα αγάπησαν αμέσως, κάτι που ήταν υπέροχο σημάδι. Το ομώνυμο “Hard To Kill” και επίσης το “Spitfire” σίγουρα θα σκοτώσουν live! Αλλά νομίζω ότι άλλοι καθοριστικοί διεκδικητές θα είναι το “Hand Of God”, το “Snakebite” και το “Brutality”. Ωστόσο, ανυπομονούμε όλοι να παίξουμε το “Doom Machine” που μας αρέσει πολύ σαν κομμάτι. Είναι σίγουρα αυτό που οι οπαδοί μας θα αγαπήσουν.
Ποια είναι τα αγαπημένα σας κομμάτια στο “Hard To Kill” και γιατί;
Για μένα τα “Hammer Down” και “Doom Machine”. Μου αρέσουν τα riff. Τόσο γαμημένα βαρύ. Μου αρέσει επίσης πολύ το έργο του βιολιού στο “Doom Machine”, το οποίο ηχογραφήθηκε από τη σύζυγο του Frank και είναι κάτι νέο για το συγκρότημα, αλλά λειτουργεί τόσο καλά και δημιουργεί ένα τεράστιο ήχο. Τα φωνητικά του Frank είναι απολύτως εκτός κλίμακας και στα δύο κομμάτια. Εκτός από αυτά, δυο κομμάτια, τα “Hard To Kill”, “Spitfire” και “Beast” μου άρεσαν πολύ. Ειδικά το “Beast”. Λατρεύω τον τρόπο που τα φωνητικά λειτουργούν μπρος-πίσω σε αυτό. Συνολικά, νομίζω ταιριάζω καλά με ολόκληρο το άλμπουμ και δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι εκεί που δεν κολλάει καλά μαζί μου.
Οι Raging Speedhorn υπάρχουν εδώ και σχεδόν 23 χρόνια. Πιστεύεις ότι η σκηνή και οι θαυμαστές του Ηνωμένου Βασιλείου (ή ακόμη και σε παγκόσμιο επίπεδο) ήταν καλοί προς το συγκρότημα;
Ναι, νομίζω ότι έχει! Οι Speedhorn είχαν πάντα ένα ισχυρό underground κοινό. Το “Hard To Kill” έχει αποσταλεί σε όλο τον κόσμο, το οποίο είναι ένα υπέροχο σημάδι και οι οπαδοί είναι σίγουρα μια πιστή και πολύ υποστηρικτική ομάδα. Είναι σίγουρα ο λόγος που έχουμε ακόμα τόση αγάπη για να γράφουμε και να παίζουμε μουσική. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να παίζεις σε ένα μεγάλο φεστιβάλ ή ένα μικρό σόου και να βλέπεις μια θάλασσα τρελών ανθρώπων που φορούν μπλουζάκια Raging Speedhorn, να νοιάζονται και να αγαπούν αυτό που κάνουμε … Μας αρέσει αυτό που κάνουμε, είναι υπέροχο να το βλέπεις. Οι οπαδοί των Speedhorn είναι, χωρίς αμφιβολία, οι καλύτεροι θαυμαστές.
Εάν πρέπει να παρουσιάσεις σε κάποιον τους Raging Speedhorn, ποιο άλμπουμ θα πρότεινες;
Αρχικά, για μένα, θα ήταν πάντα αυτό το πρώτο άλμπουμ, αυτό το άλμπουμ άλλαξε τη ζωή μου. Με εντυπωσίασε απόλυτα όταν το άκουσα για πρώτη φορά και εξακολουθεί να είναι ένα από τα αγαπημένα μου άλμπουμ είκοσι χρόνια μετά. Ωστόσο, σίγουρα πρέπει τώρα να είναι “Hard To Kill”. Νομίζω ότι υπάρχει ένας νέος ενθουσιασμός σε αυτό το δίσκο και μια βελτίωση στη συγγραφή τραγουδιών που κάνει το άλμπουμ τόσο πολύ καλύτερο και πολύ πιο ελκυστικό. Η παραγωγή είναι επίσης τεράστια. Είναι ένα τόσο διασκεδαστικό αλλά ισχυρό άλμπουμ.
Πως θα ήταν η ιδανική συναυλία παρουσίασης του “Hard To Kill” για εσένα;
Καλές στιγμές, Ένα τεράστιο πάρτι, πολύ ποτό, θόρυβος και όλοι να χάνουν το μυαλό τους και να περνούν υπέροχα. Δεν έχει σημασία πού θα μπορούσε να είναι αυτή η παράσταση, δεν με νοιάζει όσο υπάρχει μια καλή ατμόσφαιρα.
Σκοπεύετε να κάνετε κάτι ξεχωριστό για να γνωρίσει το νέο άλμπουμ τον κόσμο όταν έρθει η ώρα;
Απλώς βγαίνω εκεί και παίζω ζωντανά. Όλοι μιλήσαμε για να παίξουμε το άλμπουμ στο σύνολό του, αλλά θα δούμε πως είναι το μέλλον και τι μπορούμε να κάνουμε εκείνη στιγμή. Ό, τι κι αν κάνουμε, ξέρω ότι θα το διασκεδάσουμε.
Ποιες είναι οι σκέψεις σας για όλη την κατάσταση πανδημίας και πως διαχειρίζεστε την καραντίνα;
Όλη η κατάσταση πανδημίας ήταν ένας εφιάλτης για τη βιομηχανία μουσικής και τέχνης και αηδιάζω που η κυβέρνηση δεν γνωρίζει τη σημασία της για την καθημερινή ζωή και την ψυχική υγεία των ανθρώπων. Εκατομμύρια θέσεις εργασίας, χώροι και οτιδήποτε άλλο εμπλέκεται στον κλάδο έχουν τεθεί σε κίνδυνο και είναι απαίσιο. Είμαστε τόσο τυχεροί που η μουσική και η βιομηχανία των τεχνών είναι τόσο γεμάτη από δημιουργικούς και έξυπνους ανθρώπους και οι άνθρωποι έχουν νέες ιδέες και τρόπους για να την υποστηρίξουν. Ελπίζω ότι όλα μπορούν να σωθούν και τα πράγματα να επιστρέψουν στο φυσιολογικό κάποια μέρα και όσο πιο γρήγορα τόσο το καλύτερο. Ήταν μια δύσκολη στιγμή για όλους μας, αλλά κοιτάζοντας το τώρα, σίγουρα νομίζω ότι τα καταφέραμε. Η κυκλοφορία πήγε πολύ καλά, κάναμε ότι μπορούσαμε με τις εγκαταστάσεις και τις ευκαιρίες που είχαμε και νομίζω ότι χρησιμοποιήσαμε τον χρόνο καλά. Όλοι διατηρούμε συνεχώς επαφή και έχουμε μια ομάδα FaceTime. Κάνουμε βιντεοκλήσεις μία φορά την εβδομάδα και είχαμε μερικούς υπέροχους ανθρώπους πίσω από τα παρασκήνια να μας βοηθούν. Θα μπορούσαμε να καθίσουμε και να περιμέναμε μέχρι να τελειώσει, αλλά δεν αφορά μόνο εμάς, απλά χαίρομαι που ολοκληρώσαμε την ηχογράφηση του άλμπουμ πριν από την πρώτη καραντίνα. Νομίζω ότι η κυκλοφορία ήρθε σίγουρα τη σωστή στιγμή, οι άνθρωποι λαχταρούν κάτι νέο τώρα.
Αυτό ήταν όλο από μένα. Σε ευχαριστώ για το χρόνο σου. Εύχομαι το καλύτερο σε εσένα και την μπάντα σου. Κλείσε αυτήν τη συνέντευξη με όποιον τρόπο θέλεις.
Αν δεν το έχετε κάνει ήδη, πάρτε ένα αντίγραφο του νέου μας άλμπουμ “Hard To Kill”. Παίξτε το δυνατά και διαδώστε το όνομα Raging Speedhorn. Ευχαριστώ πολύ εσένα Γιάννη και το Greek Rebels Webzine για την υποστήριξή σας και ελπίζουμε ότι θα φτάσουμε στην Ελλάδα το συντομότερο δυνατό για να παίξουμε κάποιες συναυλίες για εσάς! Τα λέμε στο live!
Συνέντευξη: Γιάννης Σεβίλογλου
Μετάφραση: Θανάσης Γκότοβος
Facebook
Instagram
YouTube
Spotify
Bandcamp
Twitter
Band Members
Gordon Morrison – Τύμπανα
Frankl Regan – Φωνητικά
Jim Palmer – Κιθάρα
Dave Leese – Κιθάρα
Andy Gilmour – Μπάσο
Daniel Cook – Φωνητικά
Discography
Raging Speedhorn, 2000
We Will Be Dead Tomorrow, 2002
How the Great Have Fallen, 2005
Before the Sea Was Built, 2007
Lost Ritual, 2016
Hard to Kill, 2020
